Prolog.

On....

 

 Kobiety są podstępnymi piraniami, które rozkochają cię w sobie na zabój. Najpierw udają niewinne, by potem pójść z tobą do łóżka, pobyć razem przez kilka miesięcy, a potem i tak kopnąć w tyłek. Same nie wiedzą czego chcą. Bawią się. 

Bo przecież facet jest pieprzoną zabawką, którą rzuca się w kąt jak się znudzi. 

Bo facet to maszynka do seksu, kupowania prezentów, czułości, zazdrości...

Nie rozumieją, że w życiu mężczyzny ważna jest też kariera zawodowa. 

Narzekają, że za mało czasu spędza w domu, że nie ma dla niej czasu. 

A potem robi awantury, bo nie dostała prezentu na kolejny tydzień związku!

Tylko za co kupić ten prezent jeśli nie pozwala spełniać się zawodowo. 

Gdy stoi nad tobą, szykanuje i ciągle doprowadza do białej gorączki. 

Potem starasz się jak możesz. Chcesz spełnić wszystkie jej oczekiwania, bo ją kochasz, bo ci zależy... a co dostajesz w zamian? Zostajesz wymieniony na lepszy model. 

Z cholernej miłości popadasz w depresję i wydaje ci się to niemądre, bo przecież jesteś facetem. Odcinasz się od świata. Zamykasz na rodzinę, przyjaciół, innych ludzi.. Kariera staje w miejscu, a ty nawet nie masz ochoty tego zmienić. Zamiast rzucić się w wir treningów po prostu popadasz w samotność. 

Lecz po burzy zawsze wychodzi słońce i pewnego dnia wracasz ze zdwojoną siłą. 

Zmieniasz się. Jesteś silniejszy. Bardziej pewny siebie. Mądrzejszy. Ostrożniejszy. 

Każda kolejna jest zwykłą dziewczyną na jedną noc. Nie chcesz uczuć, związków, kwiatków i czekoladek. Nie chcesz się związać z drugą osobą, bo boisz się odrzucenia tak jak kiedyś. 

Ale nawet skorupka drania schodzi z ciebie, gdy w twoim życiu pojawia się ktoś kto jest twoim ideałem.

________

Ona...

 Nieudane dzieciństwo. Nieudane czasy dojrzewania. Oczekujesz, że takie będzie całe twoje życie. 

Boisz się zaufać ludziom, bo wiesz, że nie można tego robić. I tak zawiodą. Wspomnienia z dzieciństwa wciąż są twoimi nocnymi koszmarami. Ile to razy zrywasz się w nocy i biegniesz do drzwi, by sprawdzić czy są zamknięte albo obchodzisz cały dom w poszukiwaniu osób trzecich. Boisz się, że to wróci, choć tak naprawdę jest to już niemożliwe. 
Kolejnym twoim lękiem są wydarzenia z okresy dorastania, gdy musiałaś zmienić całe swoje życie i wyjechać do innego kraju w poszukiwaniu pomocy. 
To już nie wróci, ale wiesz, że żadna osoba nie będzie w stanie pokochać cię na całe życie gdy chcąc być fair wyznasz mu całą prawdę o sobie.
Sama siebie nie potrafisz pokochać. Patrzysz w lustro i widzisz kompletne nic choć tak naprawdę jesteś wspaniałą dziewczyną. 
Lecz z czasem przekonasz się, że na świecie istnieje ktoś dla kogo będziesz całym światem. Kto zwariuje dla ciebie, kto pokaże ci miłość, dobroć, sprawi że całe twoje życie nabierze barw..
Ktoś cię pokocha, ale musisz otworzyć się na miłość..


________

****
Tak więc oto zaczyna się nowe opowiadanie o polskich skoczkach narciarskich.  Z góry dziękuję za naprawdę sporą liczbę wejść, komentarze oraz dziękuję obserwatorom! Nie spodziewałam się, że zaczynając bloga będę mieć już kilka wiernych osób. To naprawdę motywuje - dziękuję! <3
Co do tego wyżej... ja i pisanie prologu to dwie odrębne planety i sama nawet nie wiem co to ma być i gdzie to ma ład i skład, ale nie narzekajmy :D
Życzę miłego czytania i... zachęcam do pozostania, buźka ;*

PS. niebawem mam w planach mały konkurs, w którym nagrodą główną będzie autograf  Dawida Kubackiego i Klemensa Murańki. Czy są tutaj jacyś chętni? Lepiej zapytać niźli zrobić i nie mieć żadnej zainteresowanej osoby ;)